فرزند سالاری در خانواده ها نتیجه چیست؟
فرزند سالاری در خانواده های ایرانی نتیجه ی چیست؟ مهربانی یا نامهربانی والدین امروز؟
(دکتر مینو اسدی)
این جمله را امروزه بسیار می شنویم؛ خانواده های ایرانی فرزند سالار شده اند.
پدر و مادرها در مقابل خواستههای فرزندانشان به راحتی کوتاه میآیند و هر آنچه که فرزندان می خواهند برای شان تهیه می کنند و این گونه نسلی پر توقع و خودخواه را پرورش می دهند.
فرزندانی که تحمل هیچ گونه ناکامی را ندارند و به محض مواجه با هر مانعی، پرخاشگری را تنها راه حل می یابند.
اغلب این مسئله را به مهربان تر شدن والدین مربوط می کنند اما …..…… پدر و مادرهای امروزه مهربان تر از والدین نسل گذشته نیستند بلکه بی حوصله تر از آنها هستند.
اتفاقا والدین امروزه چون حوصله وقت گذاشتن برای کودک خود را ندارند به سرعت به نیازهای معقول و نامعقول کودک پاسخ می دهند و به اصطلاح خودشان صدای کودک را می برند.
آنها با خریدن تبلت و موبایل و بازی های کامپیوتری راحت ترین راه ممکن را برای فرار از وقت گذاشتن برای فرزند خود پیدا می کنند.
به جای قدم زدن با کودک برای او خوراکی می خرند، به جای گفتگو با فرزند خود برایش کارتون پخش می کنند و اینها نه تنها نشان از مهربانی نیست که نشان از نامهربانی و بی حوصلگی پدر و مادر های این نسل است.
امروز اگر به خاطرات کودکی مان رجوع کنیم شیرین ترین لحظات آن دوران را نه خرید وسائل و لباس می یابیم نه رفتن به رستوران و …
بلکه شیرین ترین لحظات را بازی کردن با پدر و مادر، نوازش های آنها، نقاشی کشیدن همراه آنها می یابیم. در کل خاطراتی که آنها در متنشان حضوری گرم و صمیمی داشتند هنوز هم یاداوریشان قند در دلمان آب می کند.
و جای تاسف است که کالاها و اشیا جای ارتباط با والدین را برای نسل امروز پر کرده اند و این کالا ها حضوری نیابتی در زندگی کودکان این نسل پیدا کرده اند.
البته این اشیا هرگز خلا روانی کودکان را پر نخواهد کرد و فقدان ارتباط سالم با والدین این نسل را به آسیب های روانی مبتلا می سازد.