چگونه حس اعتماد به نفس را در کودکان پرورش دهیم ؟

چگونه حس اعتماد به نفس را در کودکان برای روز اول مدرسه افزایش دهیم ؟

سال تحصیلی جدید که شروع می شود هزاران کودک روستایی و شهری برای اولین بار محیط خانه و خانواده را ترک می کنند و به مدرسه می روند تمام این کودکان وضع و حال یکسان ندارند، گروهی بدون کوچکترین ناراحتی و با اعتماد به نفس در اولین روز، خانه را ترک میکنند و به مدرسه میروند، ولی گروه دیگری از کودکان، از رفتن به مدرسه ناراحت هستند و پدر و مادر باید با توسل به حیله های مختلف و دادن وعده های گوناگون، کودک را به مدرسه رفتن راضی کنند، این دو گروه قابل بررسی و مطالعه هستند.

به عبارت دیگر باید علت این دوگانگی رفتار را پیدا کرد. به طور کلی، رضایت کودک از ترک خانه و خانواده به وضع روحی او و تجربه های گذشته اش بستگی دارد.

اگر کودک در محیط زندگی خانوادگی خود با آرامش روبرو بوده باشد، ترک خانه و رفتن به مدرسه برای او مشکل و نگران کننده نیست و او به آسانی این مرحله جدید از زندگی را خواهد پذیرفت و با رضایت خاطر به طور موقت، از محیط خانه و دامان مادر جدا خواهد شد و در تمام مدتی که در خارج خانه است با نگرانی و اضطراب دست به گریبان نخواهد بود برای این که کودک هنگام ترک خانه احساس آرامش و امنیت خاطر کند، باید اعتماد به نفس و احساس دوستی با دیگران را در او پرورش داد.

زیرا کودکی که اعتماد به نفس داشته باشد و فقط محیط خانواده را جای امن نداند، می تواند به راحتی در محيط مدرسه با دوستان خود مرحله تازه ای از زندگی را شروع کند.

برای پرورش حس اعتماد به نفس در کودک باید او را در محیط خانه آزاد گذاشت تا احساس های خود را از راه انجام کارهای خلاقه آشکار کند.

افزایش اعتماد به نفس در کودکان

هم چنین باید به او اجازه داد تا در هوای بازی کند و در فعالیت ها و معاشرت با دیگر کودکان، استقلال داشته باشد و تابع و فرمانبردار کسی نباشد هم چنین باید هر زمان که کودک آمادگی پیدا کرد به او اجازه داد تا با کودکان هم بازی خود در خارج از خانه بازی کند ولی در عين حال باید این امکان برای او وجود داشته باشد که هر وقت بخواهد، بتواند به محيط خانه باز گردد.

توسل به این قبیل کارها باعث ایجاد و تقویت حس اعتماد به نفس در کودک میشود و او را برای رفتن به مدرسه و پذيرفتن محیط جدید آماده می سازد.

به این ترتیب زمان رفتن کودک به مدرسه فرا میرسد، در این مرحله تازه انجام بعضی کارها ضروری و برای تقویت روحیه کودک مؤثر است.

در نخستین روزهای رفتن کودک به مدرسه بهتر است مادر همراه او برود، این کار به خصوص در روز اول مدرسه اهمیت بسیار دارد.

چون مربیان کودک عقیده دارند که بهتر است اولین دیدار کودک از مدرسه و دوستان جدیدش به همراهي و با حضور مادر صورت بگیرد به این ترتیب که مادر کودک خود را تا مدرسه همراهی کند.

او را به میان دوستان جدید خودش بفرستند تا با آنها آشنا شود و انس بگیرد.

بیشتر بخوانید: 10 نکته درخشان برای اینکه کودک خود را سرگرم کنید و به تنهایی بازی کند

در این مرحله مادر باید در گوشه ای از مدرسه که کودک هم از آن اطلاع داشته باشد به انتظار بماند و تا اگر کودک احتياج به دیدار مادر داشت بتواند نزد او بیاید، اگر اعتماد به نفس کودک در حد قابل توجهی باشد این کار را نخواهد کرد ولی بدون شک هنگامی که کودک احساس کند مادرش تا مدتی در محیط جدید (مدرسه) حضور خواهد داشت اعتماد به نفس و آرامش بیشتری می یابد و این امر سبب میشود تا در غیاب مادر هم آرامش کودک حفظ شود و باقی بماند، زیرا به تجربه ثابت شده است که وقتی کودک در محیط جدید مادر را حامی خود ببیند به آن محیط انس میگیرد و اطمینان پیدا میکند به این ترتیب کودک با اعتماد به نفس با دوستان جدید خود آشنا میشود و با محيط جدید خو میگیرد و پس از آن رهسپار کلاس می شود در این وقت مادر باید از فرزندش خداحافظی کند و به او اطمینان دهد که پس از پایان کلاس برای بردن او به خانه خواهد آمد، بیان این حرف در کودک امید به وجود میآورد و همين امید نیز سبب میشود تا کودک از وضعی که برای اولین بار در آن قرار گرفته راضی باشد و به آن دلبستگی پیدا کند.

گریه کودکان هنگام مدرسه رفتن

چگونه بچه ها را از نگرانی درآوریم؟

پسر ده ساله و دختر دوازده ساله من چون بعضی از اوقات که از مدرسه خانه می آمدند مرا در خانه نمی یافتند عصبانی می شدند و من به این دلیل مجبور بودم از انجام تمام کارهایم بگذرم و به خاطر آنها سر ساعت معین در خانه باشم.

یک روز که سر این موضوع با هم حرف میزدیم پسرم گفت میدونی مامان ناراحتی من از بیرون رفتن تو نیست، بلکه وقتی که به خانه می آیم و ترا نمی بینم گرفتار وحشت می شوم که تو به کجا رفته ای و اگر بدانم کجا رفته ای، کی رفته ای و چه ساعتی برمیگردی، اصلا به موضوع اهمیت نمی دهم و پس از شنیدن این حرف به فکر یک ابتکار تازه افتادم به این معنی که یک ضبط صوت کوچک خریدم و به بچه ها گفتم بعد از این هر وقت به علتی مجبور شوم در غیاب شما از خانه بیرون بروم، علت بیرون رفتن و محل و ساعت بازگشت را در نوار پر میکنم و هر وقت به خانه آمدید و دیديد ضبط صوت روی این میز است می توانید برای جلوگیری از وحشت به نوار صدای من گوش بدهید.

در ضمن همیشه در پایان نوار میگفتم بچه ها می دانید که چقدر دوستتان دارم پس این را هم بدانید که در هر کجا باشم خدا خدا می کنم زودتر برگردم و شما را ببینم. چون ممكن است ابتکار من به کار مادر های دیگر هم باید این چند سطر را نوشتم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *