10 نکته درخشان برای اینکه کودک خود را سرگرم کنید و به تنهایی بازی کند
آموزش و پرورش می تواند نعمت بزرگی نه تنها برای شما بلکه برای فرزند شما باشد ، زیرا آنها آموختن به تنهایی را یاد می گیرند.
آنها از طریق بازی آرام، مهارت های ارزشمندی را می آموزند که می توانند در زندگی بکار گیرند.
با توجه به شرایط اجتماعی جامعه و مشغله های کاری و ذهنی والدین، آموزش سرگرمی به فرزندان کار سختی است و مدتی طول می کشد تا کودک خود را با شرایط وفق دهد و نکاتی آموزشی را یاد بگیرد.
در زیر من 15 نکته را از تجربیات شخصی خود به عنوان کارمند مهد کودک و مادر جمع آوری کرده ام که به شما کمک می کند اوقات آرام را در زندگی خود پیاده کنید و تنهایی کودکان خود را بصورت موثر و مفید پُر کنید.
1. مخزن آنها را پُر کنید
قبل از اینکه به کودکان خود آموزش دهید تا چگونه به تنهایی بازی کنند باید ابتدا خودتان را کاملا وقف کودک خود کنید و او را برای این شرایط آماده کنید.
برای “پر کردن مخزن آنها” ، مطمئن شوید که قبل از اینکه فرزندتان بخواهد خودش را اشغال کند و در تنهایی بازی کند ، یکبار با او وقت گذاشته اید و از نیازهای مادی و معنوی ان مطلع شوید و به او اطمینان دهید تا حد امکان این نیازهای را برطرف خواهید کرد.
این باعث می شود که تخیلات آنها شروع شود و پیوند شما با کودک در این روند افزایش یابد.
کودکان نیازهایی دارند، بنابراین اطمینان از این که ابتدا این نیازها برآورده می شوند به آرامش بیشتر آنها کمک می کند.
2. قدرت تخیل را در کودکان شکوفا کنید
غالباً برای بچه ها سخت است که خودشان به چیزی برسند. تخیل همیشه خود به خود اتفاق نمی افتد. گاهی اوقات به کمی فشار نیاز دارد.
اگر کودک شما در انتخاب اسباب بازی یا بازی با چیزی مشکل دارد، برای شروع به او کمک کنید.
با آنها یک برج بسازید، به آنها یاد دهید که مارپیچ یا گل بکشند، یا به آنها نشان دهید که چگونه می توانند از یک تکه مقوا به عنوان سطح شیب دار استفاده کنند.
هنگامی که آنها در حال بازی هستند و وارد زمان بازی می شوند، آنها را ترک کنید و به آنها زمان دهید تا خودشان بازی کنند.
3. آهسته آهسته شروع کنید
خود سرگرمی مهارتی است که کودکان باید آن را یاد بگیرند ، درست مانند دوچرخه سواری.
این غیرمنطقی است که از آنها انتظار داشته باشیم این کار را یک ساعت بدون وقفه انجام دهند.
برای آنها سخت است و یک عادت جدید است، اگر فرزند شما قبلاً هرگز خود را سرگرم نکرده است، در ابتدا کار را کوچک شروع کنید.
وقتی فرزندم شروع به سرگرمی کرد ، من 2 دقیقه به او فرصت می دادم تا تنها باشد، وقتی او در آن 2 دقیقه تسلط داشت ، من به آرامی زمان را 1 دقیقه افزایش می دادم.
بعضی روزها، او می خواست بیشتر بازی کند، و این عالی بود.!
اگر می خواهند بگذارید آنها بازی کنند، اما مطمئن شوید که زمانی را که به آنها می دهید کامل کنند.
4. آموزش به کودک را جزء برنامه روتین خود قرار دهید
بازی مستقل مهارتی است که کودکان باید آن را بیاموزند. اگر فرزند شما هنوز به تنهایی بازی نمی کند، با زمانهای کم و با افزایش تدریجی زمان شروع کنید.
زمان مشخصی را در روز تعیین کنید که در آن زمان کودک شما به تنهایی بازی کند.
همه چیز را از قبل آماده کنید، مطمئن شوید که آنها گرسنه نیستند، تمیز هستند ، مدتی با شما بوده اند و سپس آنها را در تایم مقرر رها کنید تا بازی کنند.
سعی کنید اوقات آرام را در برنامه روزانه خود قرار دهید و از این اوقات برای استراحت یا انجام برخی از کارها و نوشیدن یک فنجان قهوه گرم استفاده کنید.
حتما بخوانید: معرفی و خرید 22 مدل مبل کودک پرطرفدار بازار
5. در حین بازی کردن مراقبشان باشید
مهم این است که از فرزندان خود مخفیانه دور نشوید.
این باعث بی اعتمادی در کودکان و دلبستگی بیش از حد آنها می شود زیرا آنها از این می ترسند که شما آنها را به طور غیر منتظره ترک کنید.
قبل از اینکه به آنها زمان برای بازی کردن بدهید به آنها اطمینان دهید که در حین بازی مراقبشان هستید و به آنها سر خواهید زد.
6. از تایمر استفاده کنید
استفاده از یک تایمر به عنوان راهنمای کودک شما می تواند بسیار مفید باشد.
کودکان بی صبرانه منتظر تیک تاک تایمر هستند و می دانند که به محض شنیدن خاموش شدن زمان ، زمان سکوت به پایان رسیده است.
این یک کمک دیداری و شنیداری شگفت انگیز برای درک هدف و احساس زمان برای کودک است.
تایمرهای شن و ماسه بهترین انتخاب برای این کار است، زیرا من بچه ها را دیده ام که ساعت را به مدت 5 دقیقه کامل تماشا می کنند، بدون اینکه احساس نیاز به بازی کنند.
7. در نزدیکی کودک بمانید اما دخالت نکنید
در زمان آرامش ، کودک شما نیاز به فضا برای بازی و پرورش تخیلات و مهارت های خود دارد.
کودک شما در چندین مرتبه اول ممکن است در تمام طول تنهایی ناله و گریه کنند. دخالت نکنید ، بگذارید آنها خودشان تشخیص دهند.
البته شما والدین آنها هستید و شرایط اضطراری واقعی را می شناسید. فقط در این صورت است که می توانید مداخله کرده و روند را متوقف کنید.
8. به فرزندان خود نگاه نکنید
لازم به تاکید بیشتر نیست – بیشترازاین سفارش نمی کنم! بسیار مهم است که در زمان بازی به فرزندان خود نگاه نکنید و با آنها تعامل نداشته باشید.
فرزند شما باید بیاموزد که مستقل باشد و بر خود تمرکز کند و نه فقط بر شما.
به محض نگاه کردن به آنها و تماس چشمی، زمان سکوت به پایان رسیده است و فرزند شما نمی خواهد برگردد و تنها بازی کند.
من اغلب این اشتباه را می کنم که سریع به دخترم نگاه می کنم، اما متوجه می شوم که او به من نگاه می کند.
آن وقت است که ناله شروع می شود و من می دانم که تقصیر من بوده است.
این به “نادیده گرفتن” فرزند شما کمک می کند. این بدان معنا نیست که آنها را فراموش کنید ، اما به جای نگاه کردن، به طور فعال گوش دهید.
9. از اسباب بازی های باز مثل لگو و خانه بازی استفاده کنید
کودکان با رشد خود باید تخیلات خود را توسعه دهند.
امروزه بیشتر اسباب بازی های کودکان یک طرفه استفاده می شود.
خرس های عروسکی موزیکال عمدتا برای پخش آهنگ ها استفاده می شود یا اسباب بازی حیوانات مزرعه را فقط برای فشار دادن دکمه ها استفاده می کنند.
اما فرزندان شما با استفده از اسباب بازی های باز مانند توپ ، بلوک ، لگو ، شاید می توانند یک خانه یا عروسک بسازند.
اسباب بازی هایی که کودکان می توانند در میلیون ها روش مختلف از آن استفاده کنند.
این ساعت ها سرگرم کننده است و کودکان می توانند از یک اسباب بازی به طرق مختلف استفاده کنند.
10. اسباب بازی های بیش از حد تحریک کننده و وسایلی را که با آنها بازی نمی کنند، حذف کنید
برق زدن، بوق زدن و آواز خواندن اسباب بازی ها، به راحتی باعث تحریک بیش از حد کودکان می شود که می تواند آنها را از داشتن زمان بازی مستقل و بازی به تنهایی باز دارد.
سعی کنید از این اسباب بازی ها دوری کنید و اسباب بازی های بازتری را بیشتر انتخاب کنید.
اینها برای آنها ارزشی ندارد و فقط مانع از بازی آنها با یک یا دو اسباب بازی به شیوه ای تخیلی تر می شود که مفیدتر است.
مرتباً اسباب بازی های بلااستفاده را کنار گذاشته و از بین ببرید و آنها را اهدا کنید، شاید کودک دیگری عشق لازم را به اسباب بازی بدهد.
مطالعه بیشتر: بهترین اسباب بازی های آموزشی برای کودکان 6-9 ماهه
11. آنها را عادت دهید که شما را نبینند
از بدو تولد، کودکان می توانند زمانی که شما در اطراف هستید را حس کنند.
ممکن است وسوسه انگیز باشد که دائماً در زمان بیداری با فرزند خود باشید و فقط در هنگام خواب کارها را انجام دهید.
این می تواند مشکلات بزرگتری را در مسیر ایجاد کند، به آنها اطلاع دهید که لازم نیست همیشه در کنار آنها باشید.
بگذارید آنها روی پتو دراز بکشند و به دیوار خیره شوند یا اسباب بازی هایی را در کنار خود بگذارند و سرگرم شوند.
با گذشت زمان، فرزند شما یاد می گیرد که حتی اگر نتواند شما را ببیند و صدایتان را بشنود، شما همیشه باز خواهید گشت.